Halfeti

HALFETİ; SUDA BOĞULAN ŞEHİR

Halfeti, hüzünlü ve etkileyici bir masalın başkahramanı. Adında ölümsüz bir aşk hikayesi gizli. Söylenir ki Halil ile Fatma birbirlerini delicesine severler ancak aileleri birlikte olmalarına engel olur. Bunun üzerine ikisi el ele tutuşarak Fırat’ın azgın sularında ölümsüzlüğe kavuşurlar. O günden beri ilçe Halil ile Fatma’nın kısaltılmış hali olan ’Halfeti’ adıyla anılmaya başlar. 2000 Yılında Birecik barajının yapımının bitmesiyle Halfeti ve çevresindeki köyler sular altında kalır. Düşünsenize, sular gelmiş, köyü içine almış ve insanlar bahçelerini, eyvanlı, balkonlu, işlemeli taş evlerinden acıklı bir şekilde ayrılmak zorunda kalmışlar. Toprağı, tabiatı, lekesiz siyah gül yetiştirecek kadar iyi bilen bu insanlar, kültürlerini, tarihlerini ve geleceklerini geride bırakarak bozkırda, Fırat’tan uzakta deprem evlerine benzer beton evlere taşınırlar. Halfeti’nin siyah gülü dillere destan. Bu meşhur gül başka yerde olmuyor. Siz tohumu alıp ekseniz de gül hiç büyümüyor, büyüse de rengi siyah olmuyor. İşte böyle bir hikayesi var Mezopotamya topraklarında suda boğulan bu güzel ilçenin. Derim ki, turkuaz bir manzara eşliğinde, bir tekne kiralayarak eski Halfeti’nin sular altında kalan, ermeni taş ustalarının yaptığı evleri, sokakları, suyun içinden bir meydan okuma anıtı gibi yükselen minareyi seyredin. Bir yandan da usul usul ‘ Fırat türküsü’nü mırıldanın. ‘Şu Fırat’ın suyu akar serindir, söyletmeyin beni anam yaram derindir’.

HALFETI; LA VILLE NOYEE DANS L’EAU

Halfeti est le protagoniste d'un conte triste et fascinant. Une histoire d'amour immortelle est cachée dans son nom. On dit que Halil et Fatma s'aiment follement, mais leurs familles les empêchent d'être ensemble. Finalement, en se tenant par la main ils atteignent l'immortalité dans les eaux déchaînées de l'Euphrate. Depuis ce jour, le village a commencé à être connu sous le nom de "Halfeti", qui est une abréviation de Halil et Fatma. Halfeti et les villages environnants sont immergés après l'achèvement du barrage de Birecik en 2000. Pensez-y, les eaux sont venues, ont immergé le village, et les gens ont dû quitter tragiquement leurs jardins, leurs maisons en pierre. Ces gens, qui connaissent très bien le sol, la nature et qui cultivent des roses noires sans taches ont dû abandonner leur culture, leur histoire et leur avenir pour s'installer dans des maisons en béton semblables à des maisons sismiques dans la steppe, loin de l'Euphrate. La rose noire de Halfeti est légendaire. Cette célèbre rose ne se produit nulle part ailleurs. Même si vous prenez la graine et la plantez sa couleur ne sera pas noire. Il y a une telle histoire de ce beau village qui s'est noyé en Mésopotamie. Je vous conseille, dans ce paysage turquoise, louer un bateau et observer les maisons submergées de l'ancien Halfeti, celles construites par les tailleurs de pierre arméniens, les rues et la mosquée dont le minaret s'élève comme un monument qui proteste l'eau. D'un autre côté, fredonnez doucement la "chanson folklorique de l'Euphrate". ‘Şu Fırat’ın suyu akar serindir, söyletmeyin beni anam yaram derindir’.