Düğün - Cérémonie de Mariage

Düğün

Ankara’da dolaşmayı en çok sevdiğim ve en çok resimlediğim yer Kale içi mahallesidir. Eski zamanların bu en gözde mahallesi günümüzde varisleri tarafından neredeyse gözden çıkartılmış ve eski sakinlerin çocukları, torunları ruhsuz, monoton ama sağlam, konforlu, modern yeni yerleşimlere gitmişlerdir. Gidenlerin yerini köyünden, toprağından ekmeğini çıkartamadığı için kente göçmek zorunda kalan yoksul köylü aileleri almıştır ki onlar köylerinden kente kültürleriyle gelmiş ve kentli olmak için de fazla bir gayretin içinde olmamışlardır. Hıdırellez, Bayram ziyaretleri, Hac, vatani görev için asker uğurlama, sünnet, doğum, düğün vazgeçilmez belli başlı eğlenceleridir. Hele düğünler… Örf, adet ve geleneklere göre meydanda köye özgü yemeklerin davul zurna eşliğinde yenilip içildiği eğlencenin, mutluluğun, dedikodunun eksik olmadığı bu büyük kutlamaya tüm mahalleli davetlidir. Düğün aşamasına gelinceye kadar bir çok etaptan geçilir. Mesela…

-Kız beğenme; Evlilik yaşına gelen genç kız ve erkek mektep, mahallede saklambaç derken daha önceden birbirini tanıdığından pek sıkıntı olmaz.

-Dünürcü gitme; Gidilir ve uygun bir dille niyet açıklanır.

-Yüzük takma: Nişan merasimi.

-Çeyiz serme; Akrabalar, komşular çeyiz serme işine seferber olur.

-Yas alma geleneği; (Bu gelenek beni benden aldı, gözlerim doldu. Bu nasıl bir inceliktir) Düğün başlamadan önce yakın cenazesi olan ailelerden müsaade alınır.

-Bayrak yemeği; Düğünlere Cuma günü Cuma namazından sonra başlanır. Namazı takiben cemaat bayrak yemeğine davet edilir. Topluca hazırlanan yemek yenilip, dualanır. Daha sonra bayrak asılır. Bayrak asıldıktan sonra düğün başlamış olur.

-Kız kınası; Cumartesi akşamı yakılır. Oğlan evi önceden karılarak hazırlanan kınayı büyük bir tepsiye yerleştirir. Etrafı çerez, şeker ve mendillerle süslenir ve davul zurna eşliğinde kız evine gidilir. Kına damadın bir yakını tarafından gelinin sağ eline yakılır. Kız anası ve gelini ağlatmak için yanık sesli bir kadın tarafından içli kına türküleri söylenir.

-Damat kınası; Kız evi için yapılan hazırlığı bu sefer kız evi oğlan evi için yapar. Damadın sağ eline kına yakılıp mendille bağlanır, davul, zurna eşliğinde halaylar çekilir, oyunlar oynanır.

-Gelin getirme; Pazar günü yapılır. Yine davul zurna eşliğinde gelin hazırlanır. Kız evde kalanlarla helalleşir ve ağıtlarla gelin baba evinden çıkartılır, damat beyin eşliğinde gelin yeni evine girer. Bu sırada damat bey cebine hazırladığı bozuk paraları etrafa atarak alkışlanır.

Bir yerlerden kulağıma davul zurna sesleri geliyor sanki. Yoksa bir düğün mü var yakınlarda? Ne zaman davulun gümbürdeyen sesi ile zurnanın kıvrak nağmelerini duysam içimden bir çengi çıkar tüm beceriksizliğime aldırmadan atarım kendimi orta yere. Davulcunun önündeki terliklerini fırlatıp atmış hatun ben miyim acaba?

Cérémonie de Mariage

L'endroit où j'aime le plus me promener à Ankara et peindre le plus est le quartier de Kale İçi. Aujourd'hui, ce quartier le plus populaire de l'ancien temps a été presque abandonné par ses héritiers et les enfants et petits-enfants des anciens résidents se sont rendus dans de nouveaux quartiers sans âme, monotones mais solides, confortables, modernes. Les familles paysannes pauvres qui ont dû migrer vers la ville parce qu'elles ne pouvaient pas extraire leur pain de leurs villages ont été remplacées par les familles paysannes pauvres qui sont venues de leurs villages vers la ville avec leur culture et n'ont pas fait beaucoup d'efforts pour devenir des citadins. Hıdırellez, les visites de fêtes, le pèlerinage, l'envoi de soldats pour le service militaire, la circoncision, la naissance, le mariage sont les principaux divertissements. Surtout les mariages… Tous les quartiers sont invités à cette grande fête, où selon les coutumes et les traditions, on mange et on boit accompagné d'un tambour et du zurna*, où le plaisir, le bonheur, les commérages ne manquent pas. Vous passez par de nombreuses étapes jusqu'à ce que vous atteigniez l'étape du mariage. Par exemple…

- Choisir une fille qui lui plaît; Comme les jeunes garçons et filles en âge de se marier se connaissent depuis leur enfance, il n’est pas difficile de se décider.

-Demande de mariage pour les jeunes; L'intention de leur visite est expliquée dans une langue appropriée.

-La portée des bagues: cérémonie de fiançailles.

-Exposer la dotte; Les proches et les voisins se mobilisent pour la dotation.

-La tradition du deuil; (Cette tradition me touche beaucoup. Quel genre de gentillesse) La permission est prise auprès des familles qui ont un enterrement proche avant le début du mariage.

-Repas du drapeau; Les mariages commencent le vendredi après la prière. La congrégation est invitée au repas du drapeau après la prière. Un repas préparé collectivement est mangé en priant. Ensuite, le drapeau est accroché puis le mariage commence.

-Henné pour la fille; Il est fait le samedi soir. La famille du garçon prépare le henné et le place sur un grand plateau qui est décoré d’amuse-bouche, de bonbons et de mouchoirs et ils se rendent chez la fille accompagnés du tambour et de la zurna. Le henné est placé sur la main droite de la mariée par un proche du gendre. Pour faire pleurer la mère de la fille et la mariée, une femme à voix touchante chante des chansons au henné.

- Henné pour le gendre; La préparation de la maison est faite cette fois-ci par la famille de la fille. Le henné est appliqué sur la main droite du gendre et attaché avec un mouchoir, des danses traditionnelles qu’on appelle « Halay » sont jouées.

- L’arrivage de la jeune mariée; Il a lieu le dimanche. Encore une fois, la mariée se prépare, accompagnée de tambours et de la zurna. La fille fait ses adieux avec ceux qui restent à la maison et la mariée sort de la maison du père avec des lamentations, la mariée entre dans sa nouvelle maison accompagnée du gendre. Pendant ce temps, le gendre est applaudit et jette les pièces de monnaie qu'il a préparées dans sa poche.

Il me semble entendre le son des tambours et des zurnas. Y a-t-il un mariage à proximité? A chaque fois que j'entends le grondement du tambour et les airs joyeux du zurna, une danseuse sort de moi, ignorant toute mon incompétence, je me jette au milieu. Suis-je la femme qui a jeté ses claquettes devant le tambourineur?

*Zurna: instrument de musique qui ressemble à la flûte.